Një duzinë me vite,
mbi supe mban Kosovë.
Dielli po të nxeh më gjatë.
Era po të fshik më fort…
E bukura Kosovë!
Me derte thurur velin.
Me buzët gjak e puthur.
Me sytë që pikojnë lot.
Nusja e trishtë,
mbetur me djepin bosh.
Si shqipe ngrihesh!
Krenare, fluturon mbi re.
Kosovë plot ëndrra,
që prej shekujsh, prehen
e dergjen nën dhe.
Ti gjuhë e imja,
Kosovë!
E njëjta zemër,
që në dy trupa rreh.

Treni i maleve ruse
Çmimi i dashurisë është i lartë.
Përkëdhelje, të qeshura, lot.
Dhe një puthje e ëmbël, e zjarrtë.
Që ndizet e shuhet
nga qielli në tokë.
Ndjesitë e dashurisë…
Si treni i maleve ruse.
Të tundojnë, të përpijnë.
Duzina frymëmarrjesh,
Në zjarr kapërthyer.
Luftojnë për të humbur
Me krenarinë.

E pashpresë
Jam pritja e pashpresë
Pas dyerve të zemrave të mbyllura.
Një vesëz shiu
që dot s’mbërriti
Në shkretëtirë.
Trupi që kurrë s’u bë,
oaz i shpirtit.
Jam dimri xheloz
Që kalldrëmet ngrin.
Një degëz e këputur
Nga pema e jetës.
Trishtueshëm kredhur
Në amullinë e shpresës.
Dehur nga fjalët
e ftohta të diellit.
Si pulëbardha që rënkojnë,
bien e vdesin.
Jam ofshama lypsare
E netëve të bardha që
Të papërqafuara mbesin…

Thesari i patreguar
Çka fsheh brenda vetes
mund të jetë thesari yt –
ose kryqi më i madh.
Si një udhëtar i largët,
i veshur me petkun e distancës,
me galopin e zemrës në kraharor
dhe trishtimin e pafund,
për ëndrrat e së shkuarës…
Pasione, ndjesi, fytyra të harruara.
Ideale të zhveshura nga ngjyrat,
të zhytyra në muzgun e e lodhur
nga përmbytjet shpirtërore.
E kryqi mbi supe,
thesari i patreguar.
Të mbështjell me krahët e akullta
dhe pas fatit të ngjesh…