Në natën e Valpurgës
kundërmojnë esencat e pranverës.
Lulekambanat ngjyrëvjollcë
frymojnë të vetmuara.
Dhe të dashuruarat
presin lule që nuk veniten
nga harresa apo vetmia.
Ankesat çmendurake
mbushen me fjalë të fildishta…
Nata e Valpurgës ndizet ngadalë.
Të dashurit flenë nën një hënë të plotë.
E zgjohen nën të njëjtin agim.
Indeksi i dashurisë përthyhet
në të kuqen onufriane,
të perdes së mëndafshtë.
Ashtu si korali i zemrës
çel gonxhe të buta,
mbi shpirtrat e ngrysur.