leri fjalët moj gocë, se fjalët i merr era
merrja këngës sonë kur këndonim duet
e dijë se bënte të ftohtë dhe kishte borë
si n’ pranverë shtegtonim, fundit në dhjetorë

leri llafet e botës ori goce
llafet rrjedhin si uji hijeve me burime kristali
bebëza të shnrdiste si poq
e nata bëhej mozaik me ngjyra pentagrami.

po leri fjalët e lagjes, o e mira e moshës së re
fundja, fjalët lidhen për bestytëni
ne jemi të gravuar mbi psalmet e kohës pre
mbi retë e bardha, pergamen i zi.

Po leri fjalët: na diktuan! Mbrëmë na panë
leri psherëtimat ndrydhur në dellin e zemrës
dijë se aktorët vdesin, e ngjallen të përdalë
pas perdeve vazhdon skena, loja e fshehjes!