Nënë, sa herë të puth dorën,
loti vrimon shkëmbin e shkrin tokën.

Nënë, sa herë të puth në faqe,
balta kthen oazë, tufë manushaqe.

Nënë, sa herë të puthë në ballë,
të vjen puhizë ullishte, aromë portokall.

Nënë, sa herë ndahem nuk buzëqesh,
dhe lisat shkulen. Stuhi!Rrebesh!

Nënë, sa herë të iki të lë ulur në sofër,
Në pjatë lë dhembjen, plagën në voter.