Cdo mëngjes pa ty,
ndihem i vetmuar.
Shikoj veten në sy,
pyes veten cfarë kam harruar.

Një fletë të bardhë dhe një laps në duar,
përpiqem të shkruaj disa fjal,
por zemra rri si e paduruar,
mezi pret të shkruaj mbi këtë mall.

Dhe kur shpirti në fund të lumit bie,
e kur mendja të është bërë corb.
Dije se në mendjen time flije.
Ëndrra që më sulmoje si korb.