Si në një livadh
u grindën të dy.
- Kush ësht’ më ì madh
unë apo ti?

Dhe ì çorrën hundët,
grisën nga një vesh.
Gjak ì bënë buzët;
Në kok’ s’lanë lesh.

Papo u rrokullisën,
por livadh nuk qe.
Mbi beton e zift;
Bamb e bumb – përdhe.

Kur ì zoti vet’
pa atë rrëmujë,
zërin çoi për[pjetë:
"Pritni, ua them unë!

Për nga ligësia
më ì madh është faji.
Ka aq të këqia,
sa s’ì ngrë kandari.

Ndërsa për nga mosha,
më ì madh është gabimi.
E di gjithë botsa,
mbarë Rruzullimi.

Kur bëja gabime
askush nuk më foli.
Faji nxori krye;
në burg më përcolli…"