Dritën nga sytë
Shpirtin nga trupi
Na bënë hije
Lotin në sy na e thanë
Nga motra nga vllau
Edhe vdekjen na e vranë
Na bënë mall t’përjetshëm
Na ndanë
Por jo nga gjaku
As nga emri

Nga gjiri nga djepi
Nga ninullat
Përrallat e gjyshit
na i vranë
Harronim t’flisnim, nga heshtja
Edhe vendlindjet na i ndanë
Na bënë blegërima t’përhershme nga malli

Nga krojet e ftohta
Nga qershori i bukur
Na ndanë
Këngës së bilbilit pranverën ia vranë
Harronim edhe t’këndonim
Nga vaji
Na bënë këngë t’përjetshme nga malli

Edhe me vdekje mbi shpinë
U kthyem
Tek ti
O dëshirën e fundit
Të vdesim atje
Na bënë udhtarë t’përjetshëm nga malli
Na ndanë
por jo nga gjaku
As nga emri
Na bënë t’pavdekshëm nga malli

Cicrëronte Baca Beqë
”Me zogun e malit” :
Edhe varret na i ndanë
”Zogu im
Kah t’ia mbaj unë
këtu n’spital”
Si ta bart trupin
E shpirti don të udhëtoi
Sot
Për në Kosove
Dhe hanin thërrimet e fundit
në dritaren e hapur …
E sytë nuk donin të mbylleshin…