Nën ret'e zeza zogu i shtegtimit,
Përplas krahët drejt diellit të shpresës.
Nxiton të largohet nga stina e dimrit,
...Të mbrij ku e presin burimet e jetës.
Atje e pret kori i madh i këngëve,
I ngirrur nga lotët do lahet me ar.
Atje lexohet dhe alfabeti i zemrave,
Atje mer udhë një dashuri e parë.

Nuk di të vras, as të hakmerret,
I mëshiron të gjithë grabitqarët.
Zogui i qiellit lufton me erën,
Mes erës i bëhen të fortë krahët.