Nuk ia kushtoni asnjë fije shpirti, mjerimit
Kaloni, e se shihni kurrë të varfërinë përskaj
Nuk ia dini as formën as trajtën mjerimit
Ndërtoni vetëm për vete parajsë

Juve vetëm qumështi i shpendëve ju mungon
Nuk ju lag shiu, nuk ju prek as zjarri
Mjerimi i njerëzve përreth nuk ju shqetëson
Po harroni se egoizmi për njeriun është banesë varri

Mos harroni se " Lidhja e Prizreniit eshte gjalle edhe ne jemi gjall "...
kur te vini mos horroni ju shoh syte t'uaj jasht derddhin dashuri
mbrenda syrit t'uaj nje perde e keni ironizim ua lexoj
E kur t'me shihni ne mes te qytetit lashtesi syte kan me ju plas!