Të duket fytyra si lot i kulluar,
e n’ty fëmijët i sheh të gëzuar;
Natën kur dremit i qetë,
valët të përkunden si në djep.

Bukur dukesh, vërtet mrekulli,
hëna me rrezet mbi të rri;
Këndshëm ndriçon, bënë dritë
njomas të josh me bukuritë.

Peshqit, me ëndje notojnë,
barkat qetë valëve lundrojnë;
Bukuria jote magjeps prore
zbukuron përreth ato bregore.