Bir, mos u mjafto me identifikime përcaktuese sipërfaqësore
as me një anë të tregimit, asnjëherë!
As me ideologji të përcjellura me eho fjalësh gojë pas goje
as me dogma të pareflektuara në kohë, sfida e përjetime të tua
merre shtruar vetën, kohën tënde, hapin tënd, rritën tënde

Bir, theji përkufizimet sipërfaqësore lokale
e gjithsesi edhe ato kombëtare
shpalli luftë atyre gjinore
ska më burrëri se sa të pastrosh rrobat e fëmijëve të tu
e të përgatitësh shujta me dashuri për të dashurit e tu
jepi fjalën zonjës tënde
e mësoje mos ti dridhet kurrë zëri vajzës

Bir, ska asgjë nga trendet
as të rrobava, as të zhanreve muzikore
as të njerëzve që kanë famë në shkollë të mesme
as prej atyre fytyrave publike mediokër
Mos e beso se je qendra e kësaj bote
mos e beso se gjithçka fillon me ty, e gjithçka mbaron me ty
është mësim i rëndë për një moshë të caktuar
por kur do ta kuptosh, do të shlirohesh
Duhesh fanatikisht me besu rrjedhën
hallkën tënde të zingjirit
rrathët e përkryer
momentin e duhur
se shenjtëria e gjurmës tënde është vetëm aty

Ndonjëherë leje vetën ta shijojë ndonjë limonade hollivudiane
të gjithë bijmë pre e botës fiktive
ku për dy orë çdogjë ka përfundim të lumtur
djali e fiton vajzën
e të dy puthen nën riga të shiut
ose në perendim të artë të diellit
por jo në jetë reale
përfundimin e lumtur duhesh ta kërkosh prore
e të punosh për të çdo ditë
duke e ditur se jeta ka vetëm momente
që duhesh t’i koleksionosh si gurë të çmuar

Ska asgjë të keqe nëse ke nevojë për glukozë mendore
llafe të futura kot
të qeshura të ekzagjëruara
valls në mes rruge me personin e duhur
Mos bjerë pre e syve të tjerë
Ti shih vetëm me të tutë
e me ata që duan të shohin atë që sheh ti
Mos i duaj asnjeherë kopetë
mendimet që gëlltiten të papërtypura
njerëzit që menjëherë binden
njerëzit që ndrrojnë qasje kur e kanë mundësinë

Frikësohu nga ata njerëz pa hije, e prej hijeve krejt pa njerëz
Mos u beso atyre që nuk kanë asnjë llojë gjahu përbrenda
ata që nuk i grryen asgjë
as një copëz melodie, fjalë e shkruar prej gjaku
apo copëz ndjenje shfaqur me ngjyra
mos ecë me ata që ecin përherë në rrafsh me taka dystabanësh

Besoju të gjitha formave të zjarrit
shkëndijave në sy kur dikush do të dijë atë çfarë ti ke
atë çfarë ti je
atë çfarë ti do të jesh
besoju shkëndijave të tua
dije se aty ku s’ka dritë, s’ka jetë
e vdekja e frymueshme vazhdimisht kundërmon epidemi
në fytyrat e qenjeve të dashuruara në imazhin vetanak të viktimës
mos u mundo të shërosh ata që s’duan kurë
aty e ke betejën e humbur, e pacient mund të bëhesh vet

Mos lufto çdo betejë përditë
zgjedhi betejat, më kanë thënë edhe mua
atë ta them edhe unë ty
në kohë me diell betejat përndriten
në errësirë hijet kanë më tepër pushtet
në errësirë ti mësohesh të rezistosh
në errësirë ti lindë prapë

Mos rri në të njejtin vend gjatë
e mos u mjafto me të njejtat qëndrime
me të njejtën shoqëri
me interesa të njejta
Ndrysho!
rritu me erën, me stinët
me librat që do i lexosh
me frymat që ke me i thithë nga pikpamje të qenijeve të ndryshme
Krijo kufijtë e tu, shenjtëroji kufijtë e tu
që ke me i gdhendë me kohë, me ndodhi e me djegësima
dije që je vetëm
Vetëm ti
Gjithherë besoje rrugën, e atë që do të jesh
E mos harro ta duash vetën!