Rakela Zoga
Poezi Në Shtegtim
Kthim në natë!
Pelerine e ftohtë vetmia,
Hedhur mbi supe me qesh.
E prek shkujdesur me gishta,
Ngadalë filloj dhe e mbledh.
Shtrënguar në grusht, ja ul buzët.
Askush se prek dot si unë.
Me ngjan me hapat e tua,
Kurr ike e më s’të pashë kurrë.
E brishtë, gjymtuar mungesës,
Ulem këtë natë si atehere
Gota e puthjes rri zgjuar.
Rrjedh e përplaset në erë..
Po zgjohem, pa fjetur sonte.
Skagje që më erdhe pranë,
E padukshme, e thjeshtë dashuria.
Kërkon ndonjëherë të nxjerre mall..
Sendyku i vjetër!
Fshehur në thesarin e kujtimeve,
Mos te rrëmbejë kush.
Rrenkojne mendimet,
E s’marrin dot udhë…..
Mberthyer në buze, me çelës tutjus.
Hija ime, ecën këmbë zbathur,
Asaj rruge degë keputur.
Ku s’degjohet me zhurmë,
Me puthje të shkelura pluhur..
Pelerine e ftohtë vetmia,
Hedhur mbi supe me qesh.
E prek shkujdesur me gishta,
Ngadalë filloj dhe e mbledh.
Shtrënguar në grusht, ja ul buzët.
Askush se prek dot si unë.
Me ngjan me hapat e tua,
Kurr ike e më s’të pashë kurrë.
E brishtë, gjymtuar mungesës,
Ulem këtë natë si atehere
Gota e puthjes rri zgjuar.
Rrjedh e përplaset në erë..
Po zgjohem, pa fjetur sonte.
Skagje që më erdhe pranë,
E padukshme, e thjeshtë dashuria.
Kërkon ndonjëherë të nxjerre mall..
Sendyku i vjetër!
Fshehur në thesarin e kujtimeve,
Mos te rrëmbejë kush.
Rrenkojne mendimet,
E s’marrin dot udhë…..
Mberthyer në buze, me çelës tutjus.
Hija ime, ecën këmbë zbathur,
Asaj rruge degë keputur.
Ku s’degjohet me zhurmë,
Me puthje të shkelura pluhur..