Ndonjëherë vij e të kërkoj
në mbrëmjet me shi,
kur dita mbyllet
dhe nata mbërrin.

Unë nuk besoj te fati,
kur ti thua se ndoshta
vetëm një ide kam dashur.

Shikoj vitet,
gjurmë lënë në fytyrë,
janë shuma e të gjitha kujtimeve.

Dhe vij të kërkoj nëpër ditë,

kur zemra më ngadalë merr frymë.

Në heshtje dëgjoj hapat e tu,
largohen gjithnjë e më shumë.

Ëndrra ime përfundoi kështu:
- me praninë tënde të padukshme këtu.

Agimi krahët hap e më përqafon
me rrezen e tij të dritës që ngroh.

Duart e mia janë gjethe në degë,
kur vjeshta zhvishet
përpara një nuseje, lehtë.

Shikoj jetën që rrjedh,
nga larg një zë më thërret
si një ëndërr e ëmbël
në këtë ditë që rritet shpejt.