S'pamë më ëndrra atë natë,
Dhe dhoma e fjetjes s'ish më gri.
Ne ramë me njeri - tjetrin në shtrat,
Dhe i thamë kohës: - Vetëti ti, vetëti!

Ende si jehonë më vinin në vesh,
Ca fjalë njerëzish, për lidhjen tonë.
Kurrsesi njohjen, s'e linim dot në mes,
Le të thonë njerëzit, le të thonë.