Më lidhe këmbët sot
më pengove,
dhe unë mezi ngrihem të të nuhas
në flladin që fryn.

Si në tē shkuarën
kur ti nuk munde të ecje
kortezhi i vargjeve;
si më parë,
kur ti u rrëzove në mes të natës
zbulove trupin tim pa më paralajmëruar.

Në gjumin tēnd, ti re në prehrin tim
dhe u krodhe në rrecka…
aq pak që munde të gjeje
midis trupit në nxitim e sipër.

Midis meje dhe teje
një udhë yjesh u hap
në mbarim të agsholit.

Dikush më vështroi me sytë e tu.

Dhe atëherë ti munde të buzëqeshje;
ky gazmend i bollshëm që ende të përshkon.

Ndoshta
unë kam fjetur në hijesirat e lashta
ndërsa ti lundrove mes zambakëve të lumenjve
të mi.

Nuk duhet të presësh më;
tani ti ke kopshtin tim dhe ferrat e mia;
Ne do të ngjitemi mbi mur për të parë mollët.

Unë do të jem kondori femër;
midis kthetrash dhe dhëmbësh
të gjitha puplat dhe sulmet.

Mos u druaj;
zhvishu edhe një herë;
më lejo të kërkoj brenda syve të tu
fluturimin që gjendet brenda meje
atë fluturim që ti ende nuk e njeh.

Do të të jap bisqet dhe futin,
dhe puthje të panumërta
në sytë e tu; ishull;
shumë thjesht si njeri
si këto buzë që sapo të krijuan.