Tyran Prizren Spahiu
Gjergj Fishta
…atë mbrëmje vere të freskët,
Takova shpirtin, krijues të botës,
Letra shkruan ky burrë i dheut,
Emotiv shpërthyes, zotëriu i atdheut.
Rrëmbyer nga anmiqtë e Shqypnis,
Dëshpruar i ulur pranë strehës,
Pikat e shiut rëndonin edhe më tej,
Lapsi hedhë shkronjat e gjorë të metamorfozës.
Futur janë hipokritët në lëkurë-pore,
Tenton të largoj dreqërit e kohës,
Thotë...aty janë shumëzuar i vërsulen,
J’a ironizojnë artin, njollosinë dashurinë dhunojnë.
Zëri i tij i lartë jehon tej bjeshkëve,
Fishta nuk osht shqyptar si maroçët e flaktë,
Djersitur nga turpi që ndien për ta,
Shtrirë i lodhur është thotë...më lerni në vetmin time.
Mbulova me tirqi ikonën e lashtësisë,
Smeraldin e vargjeve përshëndeta burrërisht,
Hedha edhe një herë vështrimin,
Pashë...Fishtën bartnin engjëjt e lartësisë.
Takova shpirtin, krijues të botës,
Letra shkruan ky burrë i dheut,
Emotiv shpërthyes, zotëriu i atdheut.
Rrëmbyer nga anmiqtë e Shqypnis,
Dëshpruar i ulur pranë strehës,
Pikat e shiut rëndonin edhe më tej,
Lapsi hedhë shkronjat e gjorë të metamorfozës.
Futur janë hipokritët në lëkurë-pore,
Tenton të largoj dreqërit e kohës,
Thotë...aty janë shumëzuar i vërsulen,
J’a ironizojnë artin, njollosinë dashurinë dhunojnë.
Zëri i tij i lartë jehon tej bjeshkëve,
Fishta nuk osht shqyptar si maroçët e flaktë,
Djersitur nga turpi që ndien për ta,
Shtrirë i lodhur është thotë...më lerni në vetmin time.
Mbulova me tirqi ikonën e lashtësisë,
Smeraldin e vargjeve përshëndeta burrërisht,
Hedha edhe një herë vështrimin,
Pashë...Fishtën bartnin engjëjt e lartësisë.
IKONË
Komente 0