Në botën time të thjeshtë
Ndjehem i krisur nga vetmia
Zgjasë dorën duke kërkuar
Ajo qëndron e hutuar.

Gjeta buzëqeshje të flakët
Natyrë virgjër hyjnore
Ofrova dorën tek faqja e lagur
Rrëshkjiti në trupin tim të etur.

Më elektrizuan mijëra kraneza
Shpirti u qetësua ajo më mbërtheu
Heshtja humbi kuptimin e fjalëve
Flitnin duart epshi i trupave.

U dorëzova femrës botës së saj magjike
Ëndrrave të pathëna
Shpirt poeti ndien pasionin e thurur
Në vargjet e dashurisë së magjepsur.

Hapa duart përqafova posi dielli natyrën
Ngrohtësia ra në ethet e dashnorit
Shikjova lartë për ti njoftuar yjet
Për kënaqësinë e shpirtit të poetit.