Nuk di kujt ti thurr vargje me pare!
Eshte kaq I mbrekullueshem bregdeti yne shqiptar,
Malet hijerenda, lumenjte e kulluar,
Zemres se asaj vashe, apo natyres kristal-bleruar.
Njerezve dashamires, mikrpitesa e te ngrohte,
Vellezerve tane te mencur, dhe pse shperndare neper bote,
Kudo qe te shkojne, shqiptare kane per te ngelur,
Dashurine per vendin, kurre poshte skane per ta hedhur.
Ngopem me mikpritjen e njerezve bujare,
Ata te presin ngohte, packa se skane shume fjale,
Ne malet e thepisura, jetojne mbrekullisht
Puntore e te palodhur, shqiptaret jane te gjithe.
Dhe ndihem e tejngopur, me gjithe kto mbrekulli,
Per ty do t’kndoje gjithmone, e shtrenjta nene Shqiperi!.