Erdhi dimri, i bardh, si biluri,
me boren e pare, na shendriti nuri,
femijet lozonjar, nuk ndalen duke fishkelluar,
se erdhi dimri, per femijet je i bekuar.

Ftohtin e acarin, femijet nuk i druhen,
jane plot shendet e gazmor, me gjunje ne toke ulen,
nuk e njohin diten as nata si pengon,
duan t'rreshqasin pa ndale, asgja ata si ndalon.

Me padurim te priten, nga vjeshta gjer me sot,
besa qysh ne vere, te kujtonin kur ishin ne not,
do notojme, thonin, te behemi me te forte,
se kur na vie dimri, na vyn energji e plote.

Se kur bora mbulon qatite,
ata nga dritarja bertasin nga gezimi,
ca me hunde t'kuqe nga t'ftohtit e dimrit,
nuk u behet vone, ata duan loje defrimi.

Topat fishkellejne, nga njera ane ne tjetren,
te mbaruar nga bora, nuk i kursejn aspak,
xhuajne ne shoke e dritare, pren e godasin,
xhuajne mes meje e teje, veq gjumii ben rehat .