Nuk lutem për vete,
por për ty,
që dashuria të mungon...
Ti, që shpesh s´kupton
se ç´ngjet me botën,
e shurdhër je,
dhe nëse dëgjon...

Lutem për atë,
që dhimbjen e lindjes,
se provoi kurrë...
e në zot s´u shnderrua,
për t´i treguar botës,
që qielli është grua
dhe aspak burrë...

Lutem për ty,
që ëndrrash zilish fle
dhe jo i qetë si të tjerë...
Sa e padrejtë
të duket jeta,
ndaj per ty lutem,
mos ndihesh mjerë...

Për ty lutem,
që prej vitesh
lotët të janë shteruar...
Nëse dikur sytë
të bukur qenë,
sot gjurmë-zhdukur përrenj,
tokës harruar...

Nuk lutem për vete...
Jo!
Unë,
Dashuroj,
Lind,
Qaj,
S´kam zili,
por dashurohem përsëri...
Për ty dua të lutem,
që pasi të kesh vdekur,
të kesh kuptuar
artin e të qënit njeri...