Ne jemi dhe do mbetemi ne kete jete,
Ai nektari i embel i ketij shekulli te menxyre.
Jeten do e jetojme si te vije dhe na pelqeje,
Do vrapojme si kuajt e etur te prekim kordelen e kuqe ne finish.

Rruga do jet e gjate e lodhshme,
Me pengesat e nje termeti te saporene.
Toka e dhembur e qetesuar s’do shteret,
Rrenjeve te vjetra t’ju japi rritmin e kohes.