Malli sa më'ka marrë e zemra,
Më'digjet zjarr, bota seç zhytet
Në'ligesi me thellësin e shpirtit,
Mundesh ma e parë!

Sa e sa kohë do, vijnë e çdo
Gjë do të ndryshoj e sdo mbajmë, Mënd as datëlindjen, e njerzvet ma
t'afërt e do ti, shikojmë n'kalendar!

Jeta nuk është e leht, kohrat le
Të'ndryshojn njeriu gjithmon duhet,
Të jetë në të drejtë e, deri n'diten e fundit t'jetes që do të jetoje të,

Ketë sedren e paster, dhe shpirtin
E bardh.Shpesh her me veten, S'kam qënë i sinqertë e kur nuk
Isha në gabimin tim, i thoja njerzvet

Mfal nuk ishte çështje frike ishte,
Çështje respekti, e smë pëlqen
Shumë ti bezdis t'tjerët, me fjal.
Gjërat e këqija nuk është fare,

E vështir me i bër e gjërat e mira
Të'vijn dal-ngadal, mos u lëndo
E mos u nxito nga inati që t'bluan,
Përbrënda e nga, gjaknxehtësia

Që pompon nga mëndja, që t'çon
Me mar thika hekra e armë, njeri
Të fortë stë bën as burgu e dhuna,
Po vetëm vështirësit, që ti kalon

Në jetë të bëjn njeri të fortë e,
Njeri përsëmbari, të meritosh
Respekt dhe të shikojsh gjithmon,
Përpara e t'kesh, t'gjjtha cilësit

E jetës e t'sillesh si person normal!
Sësht e vështir udha, e vdekjes se
Tgjithve ajo një ditë ka me na ardhë,
Përse fmijt sot po, vdesin dhe nga

Pamundësia e jeteses, edhe ato i
Presin me shumë mall t'gjith,
Të afërmit e tyre, e ma shum po
U digjke përbrenda, si zjarr ajo nan!

Sështë e drejt dhuna e bullizmi
Drejtë një femre, edhe ne nga një
Femër në ktë botë kemi ardhë,
Të cilën e kemi nan, dhe po ashtu

Kemi motëra teze mbesa kusherira,
Gjyshe stërgjyshe, dhe hallë! Çështë
Ky inat që po ju bluan prej zemre,
E nuk po dini as vleren e vetvetes

Tuaj n'rradh t'tpar: Çjan kto sene që
Po mendojke ti bëjke, një femre?
E ç'faj ka ajo nan që ty t'rriti e të,
Edukovi e t'dha, kulturën ma t'mirë

E ti tash që thu me vete u rrita e, S'kam se pse me pas, frikë e qysh
Po i'a shkelke, mundin me kambë?
Stop dhunës ndaj prinderve si po,

I godisje fizikisht, brutalisht e po
I thojke t'gjith ato fjal qysh po u,
Gëzojke tash që, e spo e lejojke
As të jetoje një ditë të lumtur e,

Të'bekuar, n'shpi atë nan!
Sa e sa her jeten ka sakrifikuar,
Për ty që në momentin, kur në ktë
Botë ti ke ardhë e ti ndoshta nuk,

I mban mënd as ditët, që ke qënë
I sëmurur dhe me lotë në sy e, Pranë të qëndronte, ajo mam.
Ç'far të bënë fmija mos ta bëftë,

As Perëndia, injoranca arroganca
Me sy të mbyllyr rinin po e mban,
Asgjë sësht e leht, në këtë jetë e
Qysh nuk po mundesh, as me

Ja dit vlerat e jetës e mos me,
Ja ndar sytë të, vërtetes e t'mos
Biesh preh e gënjeshtres e njerzit,
Të mos të të thërrasin, më kanibal!

Më mir mbuloje kokën me ujë e,
Kur mendon se po, mer zjarr
Asnjëher ti mos mendo në ato,
Çaste që je i nevrikosur, se futesh

Në një rrezik të madh.Bota nuk
Është vetem bardh e zi, dhe pse
Shpirti jeton i lir i mëndja të mbyllet,
N'qeli e thell përbrenda, vetvetes je

I vrar çka po mendon se terri është
Hijeshi lapsi është me m'preht nga
Shpata e mosha është vetëm, Numër llogjika dhe mendja të bëjnë,

Ose njeri t'vogël ose person t'madh.
Besoj në realitet nuk jetoj si, Ëdërrimtar deri më, sot asgjë se
Kam kaluar thjeshtë e çdo gjë

Që më vjen nga Allahu e
Mirëpres dyrëhapur e,
Krahëhapur me kokën lart e
Djersën n'ball, faqebardhë.