Ka koh qe nuk shihemi dhe ndjej
si te te haroj un dalngadal
si te vdes tek un kujtimi yt
si te vdesin floket dhe fjalet
e embla qe mi ke than..
Tani kerkoj un posht e lart
nje vend ku ty te te leshoj
nje strofe a note a nje briliant
ku te te le te te puth dhe te shkoj.
Ne s'te pranoft asnje varr
asnje mermer a morg-kristal
mos duhet valle prap me vete te te mbart
Gjysme te vdekur dhe gjysme te gjalle
me nuk gjet hon ku te te hedh
te gjej nje fush a nje lulnaje
ku buteisht si nje arom e leht
gjithkund; gjithkund te te shperndaj
Te te mashtroj ndoshta keshtu
dhe te te puth e te ik pa kthim
dhe nuk do e dim as ne, as askush
qe ne dikur jemi dasht...