Mbeti shtëpia shkret
Boshatisur nga vajzat e djemt
Burrin ma mori plumbi i pushkës
Fëmijët më ikën nga tmerri i luftës

Muret qëndisur me fotografi
Disa kujtime djegur në gji
Flas e qaj si qyqe e vetmuar
Më zë gjumi me fotografi në duar

Kur i hap dritarët e shtëpisë
Shikoj shtëpitë tjera përballë
Më mbyt heshtja e vetmisë
Shoh veq macen kur ngjitet në shkallë

Pëllumbat kan kapluar dhomat e dyshemetë
Shtëpitë janë shëndrruar fole për zogjë
Zemra përgjysmuar për djemt e lirisë
Fshati boshatisur nga fati i ardhmërisë

Të mjerat nëna më mirë që s'janë gjallë
Nuk i shohin shtëpit e boshatisura
As fëmijët që ia shpërndanë nëper botë
Nga rrugët e përgjakura në tym e barot