Si na zuri kaq befasishtë këtë vit pranvera !

Lulet dhe zogjtë kaq pranë
dhe s’i vëmë re as ngjyrat, as këngët,
jemi harruar pas bisedave të nxehta për pluralizmin,
të mbledhur rreth sofrës së varfër vëllezërit
si s’vendosën mes tavolinës një buqetë me lule
për të kujtuar Pranverën dhe fytyrën e Nënë.

Si na zuri kaq befasisht këtë vit pranvera !
I kanë humbur mes tyre kufijtë
lulet dhe plagët,
udhëkryqi dhe shtegu i dritës,
a diçka që s’di si ta them se është tej kufirit të fjalëve,
a diçka që s’di si ta shpreh
se është tej kufirit të dashurisë e urrejtjes.