Gaboje dhe luteshe që të falja
Ashtu veproja
Me thoje faleminderit
Nuk të kuptoja!

Gabimet tua nuk ishin për falje
Të befasoja me raste
Nuk e dëgjoja mendjen
Të falja për vetë, me zemër

Kur furtuna e dashurisë u qetësua
U takuam edhe një herë
Biseduam të barabartë
Për të parën herë

Për falje nuk pat më vend
Malli befas u zgjua, ende pa u ndarë e kuptova
Se asgjë nuk e ndryshon dashurinë që kam për ty
Por kjo nuk do të thotë se mundesh me u kthy!