Në vargjet e një ''peme'' kërkova të ndaloj.
Fjlalët e vështira, nuk munda t'i kuptoja.
Sikur më foli pema, më tha që të lexoj.!
Edhe atë, ''kuptimin'', ta merrja si të doja..

I endur, nëpër fjalët e vargjeve në ''pemë'',
Gërmat u bënë fruta e frutat nje poemë..
Dhe fyti i helmuar kënaqej n’ëmbëlsi..
Ashtu, duke shijuar plot pjeshka e qershi..

Hëngra sa u ngopa e lash dhe për të tjerë,
Kishte aq shumë fruta sa kurrë s’do te mbaronin,
Mjaftojnë disa minuta kaq bukur per tu ndjerë,
Krahë morrën dëshirat gjithë botën e përshkonin..

Ika ashtu i lumtur, kënaqur sa më s’ka,
Dhe trupi fluturonte i mbushur energji,
Kuptimin qe unë morra me mbresat qe më la,
Tregojnë që shkronjat lidhur, dhurojnë vec bukuri…