Të shoh, të shoh në dhomën bosh
Ku veç portreti yt ka vend.
Ti nuk e di sesa më johsh
E as nuk di sesa më çmend!

Tu nuk di si lexohet me buzë
Aq më tepër me buzë si shkruhet.
Të t’digjet shpirti zjarrit-muzë
Të fryjë furtunë e mos të shuhet!

Mbi ty do shkruaja gjithë botën
Me zell, pasion, etje, uri…
Të më mahnisje në art e shkruar
Kokë e këmbë një poezi.

Ti më johsh duke të parë
Imagjino sikur të prekja…
Vdekja do na kishte ndarë
Mund të them, “madje as vdekja”!