Shpesh dal të qaj bashkë me shiun,
Aty unë, por dhe qielli jemi njelloj.
Që të dy kemi në shpirt re të zeza,
Lotët derdhim mos të na rendojnë.

Shpesh herë dal dhe eci nëpër shi,
Flas me pikat, mbi supe bien lehtë,
Ata kurrë s’me pyetën për lotet e mi,
Ndoshta kan si unë, të njëjtën brengë...

E dua shiun edhe kur jam e lumtur!