Të pashë me një plagë më shumë, Prishtinë!
Me një vaj të kuq tek laje vetveten,
Me lotin e murrmë tek më laje mua,
Me zhurmë e shumë flakë,
Me ethe e shumë zjarr,
Kryeqyteti im!

Në krye të një politike të zezë,
Në këmbët e tua të vrara nga dora ime,
U përgjake nga shiu i murrmë,
Tutje shesheve me emra Gjergji e Nënë Tereza,
E ç’kërkoje mes hipokrizisë,
Duke rendur mbi trëndafilat me gjemba?
A thua asnjëherë s’e kupton
Se çfarë humb e çfarë fiton?
Dhe ti lodron mes asgjësë dhe hijes sate,
Lodron mes hapësirës gri të hijes sime
Dhe nuk e di a jam unë e fyer,
Apo ti je e poshtëruar?

Po ç’kërkoje, bre, në fole gjarpri,
Stolisur me harqe ylberesh,
Ku çelin vezët e qyqes,
Ndërsa bota tallet me shtetin tënd,
Qepur me arna demokracie,
Kur edhe unë, edhe ti përgjojmë hijet tona,
Mes prushit e zjarrit,
Mes shtetit dhe djallit,
Tek me hirin tonë spërkatim
Lakuriqësinë tonë të varfër,
Ndërsa as prushi, as zjarri
Nuk na ngrohin dot
Në flakën e janarëve as sot.