Fryn fort Euria,
ku kërkëllijnë shqipet,
ku degdiset liria,
ku frikshëm ngjallet hija.

Vjosës përplaset Noti,
në vela të emigrimit,
hakmarrës shkrep moti,
në valë të sakatimit.

Noti turret mbi Eurinë,
e Euria përmbi Not,
e urrejtje mbi mirësinë,
një vend, një atdhe ndot.

Shqipe e trembur përmbi qiell,
veç lëkundet si një varkë,
e nga errësira të lindë diell,
domosdo duhet Dedal.