Me pushkën në krah dal tutje maleve,
kundër pushtuesit fort luftoj, pa kompromis,
iu them "mjaft" lodhjes, derteve, halleve,
e këndoj, kushtrim përditë i jap lirisë.

Prij luftën ashpërsisht me Adem Jasharin,
në traditë njësoj si të parët, fli për komb e dhe,
nuk më frikëson as tokë, as vdekje, as varre,
për Kosovë të lirë, të vdes, më duket si me le.

Vjen në radhë Agim Ramadani, artist e hero i popullit,
në Kosharë, vdekjes i del o ballë për ballë, armikut në krye,
dheu për trima të tillë jo nuk qan, por qielli ngadalë e lëshon lotin,
e ndër lugina, ndër fusha e kroje, ndër kodra, dëgjohet tinguj sharkie.

Por pa dhe me UÇK, Kosova ka pasur dhe ka trima ende, që jetën japin për liri,
të tillë si Azem e Shotë Galica, Shaban Palluzha e Bekim Berisha, njerëz me tre zemra,
Kosovën në krye e kishin Hazëm Jashari, Zahir Pajaziti, e Idriz Seferi, edhe të tjerë,
që si shkrepëtimë në qiellin me re të zeza, çliruan atdhenë, prej korbit të zi.


Se UÇK-ja është feliksi që ringjallet për të arritur lirinë e madhe,
është forca e brendshme kundër armiqve shekullorë, që në çdo kohë, jo nuk ndryshon,
është grushti i madh i bërë njësh kundër forcës që nuk tërhiqet, është
lulja e marsit që çel, në kohën që dimri me borë e me stuhi u përpoq të mbulojë fushën e blertë.

E UÇK-ja është erë lirie, është lulja më e bukur në fushën plot me ngjyra,
ajo lule që rritet më vështirësi, prandaj është me e bukura dhe më e mira nga të gjitha, thotë një shprehje,
është flamuri i një kombi të shtypur, është dashuria për njerëzinë, është madhështi e luftës së drejtë,
inicialet e saj, yje mbi qiell të kaltër, ushtri, çlirim dhe e bukura – Kosovë.