Nuk kuptoj pse s’më ndahesh me të thënën
Të heq dorë dhe nga qielli nëpër vargje
Kur ndërkohë ti thith ajrin e jetës tënde
Dhe nga Dielli jeton ditën pas çdo nate.

Prapë më thua të heq dorë nga filozofia
Kur ndërkohë bën filozofin dhe në seks
Kurse unë asnjë gërmë dot s’do lidhja
Pa e njohur këtë botë mes për mes.

Nuk kuptoj ç’të ka zënë me Perënditë
Kur ndërkohë Perëndi femrës i thua
Vargjet s’janë vetëm për zogjt’ e bagëtinë
Universi është vetë art i pambaruar.