Ti ago o ditë e kuqe
gëzoju kujtimeve të vdekuna
merri me t’mirë shpirtnat e dlirë e të trandun,
mbylli vorbullat e errta e thuju në vesh që nuk jeni sëmundje mendore,
jeni droçka të këtij qyteti shpirtvocërr, që nuk asht strehë për qeniet e brishta,
as shpëtim prej rrenave të bardha, të thuruna me frikë e djallzi
ago ditë e kuqe, ago,
e nisja me varrezat, shtrëngo dheun e tyne me bar,
merri me t’mirë zogjt e pa strehë, mbylli sytë e tyne e thuju në vesh që nuk jeni ju verbnia,
jeni liria e mungume e këtij qyteti, shpëtim për të vërtetat, të ngujueme në nji gji të qullun,
gati për me u largu.