Nuk mesova kurre te thith cigaren
as mes vargjeve moderne te poezise
po di, te te pikturoj ty, pas xhamit duke lene
"jashten" e perbaltur te gjithesise.
Di sa ngadale doren e majte drejt buzeve con
simetriket e tua nuk ngopem ti shijoj edhe kur s'jane pran'
e zhytur mes copezave pa forma, jasteke...komodina
pertej shiut hedh syte dhe cigaren akoma ne dore e mban.
Lakuriqesine e nates dhe hijeve te bera grumbull
mes tymit shtellungevogel pa ndalur i sfidoj
s'me lene rehat ziliqaret...as ajo qe ti ke frike
une rri mes ndjenjave te mia dhe duke pire te shikoj.
Pa bluze mbi mendjen tende...as kepuce ne hapat e tu
mendimet i numeron pa gishta, ah sikur ta di c'mendon
ne ate moment kur magjishem cigaren mes nesh ke futur
sa copeza te miat...me nje te atille i nderron??
E megjithate, e admiroj qendrimin tend
dhe menyren si padashur me sheh
me flet me shikim, ca dot nuk i kuptoj
cfare dreqin ka atje brenda dhe ma fsheh??
Atje pas ores qe sensin e akrepave ka humbur
te therras pa ze, vetem... mos me ler shume
shiu atje eshte dhe bota jashte gjithmone te pret
une... nuk jam endrra qe vij ne gjume.
Cila eshte me afer teje pas atij xhami te piste?
mendja apo shpirti i ngujuar ne nje dritare
une nuk e provova kurre helmin e duhanit
por di sa bukur eshte...kur ti pi ciagre!!