Trishtimi që m'ka kapluar
është i thellë si oqean,
ndihem si varkë e vogël
lëkundur fort nga një titan.
Rryma të forta
m’shtyjnë në një drejtim,
larg, shumë larg…
ku nuk ka shpëtim.
Në mes të k’tij cikloni
një zë më pëshpërin,
mos shiko thellësin’,
ajo don të përpij.
Kujto fytyra t'dashura,
një përqafim, një buzëqeshje,
emocione pafund
të presin ende…
Qetësohet fryma,
zbutet titani,
një diamant plot shkëlqim
tash m’duket oqeani!