Sytë, ndoshta, t’janë verbuar,
apo mjegull t’i ka zënë,
se për dore mban një tjetër
që s’ngjan fare me një Zanë.

Deri dje isha unë
e vetmja lule për ty,
çfarë të gjeti, mor i mjerë,
që tash ferrat jan’ tu t’pëlqy?

E nëse t’kthehet vetëdija,
mos guxo të vish tek unë —
s’jam më lulja e dikurshme,
në kanibale jam shartu.