Trishtimet dhe gezimet
te mbledhura ne nje dite
I ngjajne energjise rreth
E qark rrugeve te mbushur me njerez te te gjitha shtresave
Qe here pas here te dritherojne me pamjen
e tyre e here te mahnisin
Ne ekstazen e tere qenies
Sa kthen koken e zgjat shikimin
E per nje moment humbet
mes turmes qe iken e vien
Harroni rrugen dhe qellimin e pret ndoshta nje
prekje ne sup
nje Perqafim e nje kraharo
r ku ti te shfrysh
tere makthin e nje dite qe
spati te mbaruar
Nje dore qe ti ashtu qorazi
ti besosh pa kure fare interesi e me pas te harosh ne nje gjume te thelle antagonizmin e asaj
dite
E te buzeqeshesh te neser.men ndoshta Po njesoj
eshte ndoshta paradoksi
I fjales se paarsyetur
makthin e se ciles e qemton ne ngushtesite
me te imeta te nje armiqesie imagjinare
te stisur ndoshta
por qe te prek qofte edhe
me ledhatime
Sepse kujton diçka qe e ke
haruar e sdo ta sjellesh
neper mend se shija qe ajo
te la sja vlen me ...