Shoqeron vetmine para nje gote birre
Vete e krijon merzine e moçme te njeriut
Si moti eshte dhe mjegulle, dhe shi
Ne ecjen e turbullt te kohes kridhet
Me i ngulur ne vete
Skeptik krruan mjekrren
Prej lendines se kemishes
Fluturat levrijne, tremben,
e fluturojne.
Ai i kap Brenda qiellit te syve te tij,
duke folur me vete dhe me gotten e birres
Atje, ne nje hutim te trishtem
te takon ty.