Kishte celur lulja e ullirit.
Asaj nate, sigurisht, ajo ishte me mua.
Une nuk i fola per aeroportet,
per ndarjet;
nuk i fola per trishtimet supermoderne.
Pikonte mbi ne nata luleulliri…
Une nuk i fola asaj per nostalgjite e metropoleve,
Per kuptimin e vdekjeve te dashurive te mia.
E ndolla me sy dhe ne heshtje i thashe:
Sonte kam nevoje, me pritet fryma,
S’jetoj dot pa regetimin e trupit tend,
S’jetoj dot pa shpirtin tend te ullirte.