Mbi rrogozin prej kashte,
Ku neteve fle,
Shtrova
Dashurine time…
Po prap, brinjet t’i vret toka, plisi,
E prap i forte eshte te koka
Trungu prej lisi.
Hej, vend!
Plot diell e pa drite!
Pagan dhe fron per perendite!
Jetojme ner male te larte,
Ku qlellln me dore mund te zeme
Dhe prape:
Ne c’humnera kemi rene!
Hej, vend!
Qe ngjyrat e Jonit,
Ererat e portokallit me lule
Mbyll
Ne nje vorbe fasule.
Dhe ndihesh
I pasur ne varferine tende
I lire ne roberine tende…
Hej, vend,
Qe prej dhimbjes po me ben te cmendem.