Sonte s'shoh yje, po bie shi
hena eshte fshehur nuk duket aty
erresira eshte kudo, kudo mbreteron
ne cati ndjehet lehte uji, pika pika pikon

ne pengjere jam, mundohem te te shquaj
ky shi i ftohte dimri me ben me shume te vuaj
pikat e tij te ftohta, perplasen ne xham
mes ketij acari ndodhem, e ty ste kam pran

me mungon vera, netet e saj
e ngrohte perveluese, nostalgjia qe me ty ndaj
hena mreteresh nga lart qe na bekon
do mbetet ure, simbol i dashurise sone

dikur ne mes te nates mbeteria saj lulezoi
cpaten keta re, valle kush i ftoi
mos duan te thone, se gjithcka ka perenduar
ti jeten vazhdon dhe mua me ke harruar?

Sdua ta besoj, nata thone genjen
te jep shprese pa fund, lumturine ta rremben
te zhvesh nga emocioni, me frike te mban
te gjeje pak prehje, erresiren ndan

po ndezi nje qiri, si drite pishtari
ta kuptojne te gjithe, se jam ai i pari
dhe pse bashke asnjehere, ne smund te jemi
me te bukuren stoli zemre, kujtimin e henes kemi.