Ti erdhe ne jeten time, kur kisha nevoj per ty
mes loteve pa pushim, me solle lumturi
mes endrrave te trishta, me fale embelsi
mes vuajtjesh te pa fundme, me dhurove dashuri

u ktheve simbol, ikone i rimekembjes sime
u bere hyjnorja, engjell dhe jeta ime
me tregove ke rruge, une duhet te marr
te mos jem i humbur, te ndihem i gjall

me the qe lumturia, sherohet me lumturi
serumi te tjerave, mban emrin dashuri
me nxore ne drite, ne jete me nxore
me tregove shtigjet, nga dhimbja me largove

nga deshperimi, sketerrja ti me fale gezim
me shpetove nga ferri, ti o shpirti im
me shpetove nga mankthi, kurr sdo ta harroj
u shendrrove ne motiv, arsyeja qe dashuroj

ne kam une shenjtore, ti je e para zemer
me fale ti gjithcka, me dhe dhe nje emer
fale teje shpresa, qe dikur me harroi
u rikthye serisht, brenda qenies sime evuloi

lokomotiva e endrres, u rinis perseri
njeriu me the deshton, kur nuk ka inisiativ
dashuria me te vdes, as origjine nuk mban
cdo hap para ne jeten time, permban emrin tend.