I buzeqeshi dita, nates se zeze
endrrat jane te gjalla, shpresa nuk vdes
ia beri te qarte, erresira luftohet me drite
nuk te vjen rradha ty, me kot je tuj prite

te fala nga vetja, yjet qe ndricojn
te fala dhe henen, ti prape po kerkon
me kembengulje kerkon, ne fron qe te vish
te mbjellesh deshperimin, te zhdukesh dashurin

me kujtohet fillimi kur ne toke zbrite
ishe shume e erret, miresi ti skishe
te stolisa me rreze, vend te leshova
si moter te mbajta, prane te qendrova

por oreksi jot, sa vjen duke u shtuar
u fal qenieve trishtim, i mban per te sunduar
njeriu gabon, ti je gabimi i tij
e genjen te gjorin se e keqja sjell miresi

prape te fal se mbase do kuptosh
me te zezen tende, kurre sdo sundosh
me vjen keq per viktimat qe te besuan ty
jane kafshe djallezore me emrin njeri.