Kur flas per endrra, nenkuptojne lumturine
pena nis e shkruan, pa pushim per dashurine
ishte kohe e ndritur, shkelqente dhe dielli
lulja me e bukur, celi nga trendafili

u rrit gonxhja e bukur, rrezatoi ne jete
i dha kuptim kesaj bote, ne driten e vertete
kushdo qe e shihte, e shikonte gjithe lakmi
si ta pervetsonte, te magjishmen mrekulli

u rrit e pa fajshme, diku ne kete bote
ishte deshmi e pa mohueshme, se ekzitonte nje zot
skishte shume alternativa, kishte vetem nje zemer
dashuria e saj, permbante vec nje emer

u dashurua verberisht, verberisht ai e donte
para kesaj bukurie dhe engjellin e mohonte
zbuloi se ska fund lumturia kur zbulon mrekulli
e vuri ne fronin e zemres, paralelisht me fjalen Perendi

gjithcka eshte e bukur kur fillon merr jete
kishin gjetur njeri tjetrin, lumturin e vertet
ai u ndje i lumtur, ne realitet me i miri
gjeti dashurine, prej nje gonxhe te celur nga trendafili.