Lindi bota, e verteta
sekzistonte, ateher genjeshtra
djalli ishte ne te perenduar
ndjehej thuajse i shkaterruar

Zoti madh njeriun krijoi
i dha pushtet, shume e besoi
perbahu ligjit Tim ti o njeri
je mbi gjithcka, mbi engjujt e mi

por me karakterin qe ai kishte
u be kryenec, nga hyjni qe ishte
djalli kur mendjemadhesin te tij e pa
ju afrua gjithe dinakeri dhe i tha:

Pse degjon ti fjalet e Tij
je me i madh se vete Ai
ja molla qe nga ti duhet te kafshohet
kush i provon shijen, ne Perendi shnderrohet

krijesa e marre, e besoi
Krijuesin e tij, e mohoi
mollen e ndaluar e kafshoi
veten e tij ne qafe e mori

te keqen e beri bashkeudhetar
besoj djallin, krijesen e marre
nga gjesti i tij, i dha pushtet
i fali shpirt, e risolli ne jet

Perendia perseri e meshiroi
e zbriti ne toke, rrugen i tregoi
nese prape me te do te bashkohej
per vepra te mira te mendohej

i fali jeten, te bukuren alternativ
te zgjedhe njeriu, te keqe te mire
genjeshtra per Te perben mekat
ndiq rrugen Time, te mos jesh sakat

por njeriu si krijese e marr
u shnerrua ne genjeshtar
dy here Zotin e mohoi
i lumtur eshte kush verteten pohoi.