Jetoje jeten tende, ashtu si me par
harro qe te desha, per ty pse ndjej mall
jetoje ti jeten, ashtu si dikur
sikur sjam ne bote, skam ekzistuar kurre

gjej forcen brenda teje, me hapa te ecesh
si ylli polar, ne zemer te mbetesh
me ndjenja te ngrira, me kohen s'perkojne
harroje te shenjten, dashurin tone

lejoje kohen te beje, punen e caktuar
mbase amnezia ndjenjave, ka per te te kapluar
deshirat e tua te zjarrta, pergjithnje te jene larguar
sikur asnjehere, sme ke dashururuar

ndihmoje veten, ske pse te vuash
kurre sdo mesosh, cdo te thote te duash
trishtimin largoje, sot e pergjitmon
mos kerko ndjenjen, kur tek ti sekziston

vazhdo te ecesh para, per ate motiv
eshte i pa kuptimte, ndoshta do gjesh mire
abstrakte do te jesh, e pa kuptimte figur
do jesh leter boshe, pa te bukuren piktur

ashtu si qielli pa yjet, ashtu do te jesh
te ftohtin polar, ne qenie tende do e ndjesh
nga historia do kthesh koken, kur te mendosh
ke ecur teper ne jete dhe jeten e ke bosh.