Përroi ujëshkumëzuar
tatëpjetë u lëshua.
Përfundoi drejt në lumë.
Syndërsy kuvendin zunë…

“Je ì tmerrshëm, - lumi tha.
Shumëzon e tremb gjithçka.
Frikëson ti çdo gjallesë.

Shtoi përroi: “Jam me besë.
Atë ç’kam, e them açik,
ndaj më ruhet, kush ndjen frikë.

“Qetësia jote, lumë,
gjallesat ì vë në gjumë.
Të futen me patëkeq.
Kë merr ti… kushedi ç’heq!

Fët-e-fët ì zhduk pa gjurmë.
A s’je mëkatar, o lumë?