Unë po iki por nuk është një lamtumirë,
të thashë pa pritur duke të parë në sy,
se dashuria më duket e lodhur pa ngjyrë,
ndoshta kemi nevojë për një pauz të dy.

Nëse ndonjëherë ty malli do të pushtojë,
dhe ikona ime do të shfaqet në ëndërrim,
nuk do të kthehem kurrë një trung i tharë,
agimin e ditës së re pres në ç’do perëndim.

Se ka gjithmonë në jetë një kthim të dytë,
në ikjet e heshtura të stinëve shpërndarë,
ti mund të gjesh gjithçka në qënien time,
por asnjëherë përjetimin e ardhjes së parë.