Unë isha piktura, ti më mbarë mua
Unë isha shtëpia, ti ishe muret e mia.
Unë isha një zog endacak, dhe ti u bëre shtëpi për mua
Unë isha thjesht një trëndafil dhe ti gjembat që më mbronin mua.

Për mua ti ishe uji që binte nga qielli
Ti ishe rrezja e dritës që buronte nga dielli
Por një dit mbajtsja u thye, piktura ra në tok'
Edhe muret shembën shtëpia lamtumirë thot

Sought u largua se fole ja u prish
Trëndafilin e këputën se pa gjemba ish.
Lot nuk do derdh, dhe pse shumë ti më mungon.
E di se Edhe Ty si mua, malli të mundon.

Ti Babi ishe shtylla e jetës sime
Më pate dhënë kaq shumë gëzime
Në zemër do I mbaj gjithmon ato kujtime.

Pra, edhe një herë si trëndafilin më ujit mua.
Por të lutem, me gjithçka më ujit, përveç lotëve të tua.